van Aljazur (por.) naar Sevilla (sp.)

Ik heb de eerste kilometers in de benen... 28 Januari zijn Noa en ik vertrokken vanaf de wwoof boerderij bij Aljazur richting het haven stadje Sagres, in de punt van Portugal. Vanaf daar zijn we over een klif naar het meest zuid-westelijke puntje van Portugal gefietsts. Vanaf daar heb ik Sagres gefotografeerd, de foto op de welkoms pagina. De kust lijn is geweldig mooi met rood en bruin gekleurde kliffen die meters diep de golven in turen. Vanaf deze kliffen zijn vele mannen met gevaar voor eigen leven aan het vissen. Ik dacht, ´die vissen moeten wel heel bijzonder zijn, als je zo een risico neemt.´ Iets terug in Villo do Bispo bij zeer gastvrije Engelsen de eerste fietsnacht in een bed geslapen. De volgende dag via de, vooral voor ouderen, touristiche badplaats Lagos naar Silves gefietst. Een paar kilometer voorbij Silves in een tuin gekampeerd tussen twee olijf bomen. De volgende dag na een heerlijk ontbijt bij de mensen binnen weer op weg. De route ging globaal naar het Oosten. Een straffe wind en eindeloze heuvels zorgden voor een traag tempo. Het landschap was bijzonder mooi, roze bloesemende amandel bomen en overvolle citroen, sinaasappel en mandarijn boomgaarden. Het weer was goed maar er is niets zo veranderlijk als het weer! In de middag veranderde de lucht in een grijze massa en eindeloze regen stroomde naar beneden. We vonden een slaap en schuilplaats in een oud en stinkend schoolgebouw dat half was omgebouwd tot appartement. Op de vierde fietsdag met stralend weer vertrokken naar de grensplaats Alcoutim. Vanaf daar dachten we per boot of brug de grens rivier te kunnen passeren. Daar aangekomen bleek er geen brug alleen een pond met zeer onregelmatige veerdiensten. De ouderen van het dorp gebaarden dat we aan de waterkant moesten fluiten en zwaaien naar de overkant. Na anderhalf uur zwaaien en fluiten ging er aan de overkant een bootje ter water. Mijn eerste grens overgang, Spanje! Na enkele kilometers in Spanje gekampeerd op een akker met uitzicht tot oneindig. Diezelfde nacht sloeg het weer totaal om. tegen half vier werd de tent steeds kleiner en natter. Er waren haringen los geschoten. De tent stond te veel in de wind waardoor we hem s nachts in de storm moesten verplaatsen. Als er iets is waar je niet op kan rekenen is het het weer, dat is ongelofelijk. Vervolgens twee dagen op grote verlaten wegen door het ´binnenland´ van Spanje gefietst. Oneindig niemands landschap met roodbruine heuvels, struikjes en kleine bomen en daartussen slingerend afval meegevoerd door de wind. Het is nu erg nat maar je ziet dat het normaal erg droog is. Het doet me denken aan Western films. In de omgeving van Sevilla aangekomen is alles vlak. Een natuur route richting Sevilla brengt ons op slechte wegen waar we totaal vastlopen in de dikke kleigrond. Het duurt uren voordat de fietsen weer kunnen reiden en we verder kunnen. Een ontmoeting met twee vrienden uit Sevilla maakt het allemaal gemakkelijker en we kunnen de laatste 30km tot de stad met fietsen in busje meereizen. Hun gastvrijheid is bijzonder en we genieten van heerlijke tapas met rode wijn en kunnen daar ook de fietsen schoon maken. Ze zetten ons af bij een hostel in het centrum en gister avond hebben we samen in hun studenten café gezeten (nou ja.. buiten gestaan in de hash lucht.). We gaan vandaag en morgen Sevilla bezoeken en ik kan uitrusten van de eerste 600km. Vanaf Sevilla gaan we door de bergen naar Ronda en daarna verder tot Malaga. Vanaf Malaga zal ik alleen verder fietsen en gaat Noa met een bus terug naar het Noorden. Tot zo ver bericht van de route Portugal naar Spanje.

de Algarve en de zon

Allereerst bedankt voor alle leuke en positieve steunbetuigingen na mijn laatste bericht. Er zijn een paar dagen gepasseerd en daarmee situaties veranderdt. Na de eerste slechte fietservaring heb ik de volgende dag de bus genomen naar Faro, de Algarve. Op zoek naar beter weer en betere fiets omstandigheden. In Faro overnacht in een hostel en die zelfde avond uit eten geweest samen met een ongelofelijke nerd uit de VS die ik ontmoette in de bus. Diezelfde avond ook contact gehad met Noa die de volgende morgen zou beginnen met werken op een wwoof farm in Aljazur, vaarvoor ze in Faro werd opgehaald! Hier zag ik een kans en ontmoette haar s ochtends op het station. Het was leuk elkaar na lange tijd te ontmoeten, dit twee weken eerder dan gepland... We moesten snel besluiten nemen want haar pick-up met chaffeur stond al klaar. We besloten samen drie dagen op de farm te gaan werken waarnaa we samen richting Spanje zouden gaan. Zo gingen beiden fietsen in de pick-up en reden we met veel tussenstops naar de west kust van Portugal, Aljazur. De farm is een soort van grote tuin gelegen in een vallei aan de atlantische oceaan. Het is het project van een Astralier (goede surfer) die vier jaar geleden begon met het geven van yoga en surf kampen. De tuin moet gaan dienen als groente en fruit bron voor alle gasten in de zomer periode. Tegen kost en inwoning wieden wij morgen onze laatste dag onkruid en genieten wij van het heerlijke weer en de straffe zee wind. De kust is geweldig mooi, hoge golven en hoge kliffen. Gister avond hebben we samen met Laurie, de Astralier, op een kampvuur groenten en kip gegrild en deze avond zitten we bij hem thuis. We hebben net gegeten en Ik heb net een douche genomen. Morgen de laatste dag werken, fruit bomen (veigen, sinaasappels, mandareinen enz. ) met plastic tegen de wind beschermen... PS Het is citrus vruchten tijd! Overmorgen op fiets via de punt van Portugal, omhoog en dan naar het Oosten richting Spanje. Hoe lang we samen gaan fietsen is nog niet duidelijk, maar zolang als het leuk is. Alle goeds en tot het volgende bericht.

Fiets ervaringen..

Gister de eerste kilomters gemaakt. Ik vertrok iets later dan gepland omdat ik samen met Pete, zijn vriend en zijn Portugese couchsurf genoot tot laat in een studencafé hebben gezeten. Om een uur was ik op de rest vooruit gegaan maar toen bleek dat mijn `sleutelpas` het niet meer deed, waardoor ik moest wachten tot Pete terug kwam. Uiteindelijk vertrok ik gister tegen tienen. Het weer was aardig en ik was redelijk snel uit de stad. De N108 langs de Rio Douro bleek echter drukker en ook heuveliger dan ik had gedacht. Ik merk dat ik aardig wat bagage heb... (meer dan dertig kilo) Een afslag naar het Zuiden bleek bijzonder moeilijk te vinden. Pogingen om de weg te vragen kwamen er op neer dat een grote groep Portugesen zich om mij heen verzamelde die geen van allen Engels spraken. De aanwijzingen waren zover ik begreep onmogelijk, ja de autosnelweg naar Castelo de Paiva... Het was inmiddels gaan regenen en ook tijd een slaap plaats te zoeken. Deze was bijna onmogelijk te vinden omdat het nog steeds te stedelijk was. Uiteindelijk doorweekt en koud een slaapplek in een garage kunnen regelen. Het was er klam, koud en lawaaierig van de weg ernaast. Ik heb me lang niet zo eenzaam gevoeld, of misschien nog nooit. Na een van mijn slechtste nachten in de stromene regen dezelfde weg terug gefietst, terug naar het warme hostel! Omdat de voorspellingen voor de volgende week niet veel belovend zijn heb ik besloten iets af te zakken naar het zuiden. Morgen neem ik om negen uur een lange afstand bus naar het zonnige zuiden, Faro. Dit betekend voor morgen een dagje bussen.. Vanuit hier heb ik in Faro een hostel geboekt, als nieuw startpunt en misschien een punt om Noa te ontmoeten. Het valt namelijk niet mee alleen reizen. Het zijn de kleine momenten als je er helemaal doorheen zit die je graag met iemand zou willen delen om de pijn te verzahten. Het is een nieuwe pijn, de pijn van eenzaamheid en daarbij het verdriet van heimwee naar de vertrouwde wereld. De stedelijke wereld kan zo hard en onpersoonlijk zijn als het niet jou stad is en je niet op weg bent naar huis. Gister zo snel mogelijk vergeten en morgen op naar de zonnige Algarve.

Goed en wel aangekomen!

Hallo allemaal,

Gister avond ben ik aangekomen in Porto en nu is de reis dan definitief begonnen. De vlucht was bijzonder relaxt en vanuit het raam had ik mooi uitzicht op een eindeloze wolken vlakte, dat soms op een grote sneeuw vlakte leek. Bij aankomst was het weer totaal anders, zware regen en een donkere lucht. Het vooruitzicht is tot vrijdag precies het zelfde... Op het vliegveld wonder boven wonder alle bagage, inclusief de fietsdoos, zonder schade terug gevonden. In de hal van het vliegveld heb ik onder veel bekijks de grote doos uitgepakt en de hele puzzel in elkaar gezet. Vanaf daar met de metro naar hostel Oporto in het centrum. Het hostel is boven mijn verwachting mooi en luxe en voelt als een gastvrij hotel. Ik ga morgen nog een dag Porto bezoeken omdat ik vandaag lang ben bezig geweest met het ompakken van bagage en het repareren van mijn voorrem. Vandaag heb ik samen met een Iraanse jongen uit Zweden van het hostel een wandeling gemaakt vanaf de Rio Doura tot daar waar de rivier de atlantische oceaan in stroomt. Langs de kust ( zie foto vuurtoren) waren gigantische golven die tot wel 40m hoog opspatten! Verder heb ik mijn fiets gerepareerd en zijn we vanavond, de Iraniër en een Canadees in een slecht restaurant voor 10,- uiteten geweest. Nu slapen, morgen nog een dag in Porto en dan de eerste kilometers fietsen richting het Zuid-Oosten, op weg naar de Algarve.

Ola! en welkom op mijn Fiets-Reisweblog

Dit is de multimedia die ik tijdens mijn fiettocht tot mijn beschikking heb om diegene, die niet meer achterop passen, op de hoogte te houden vanmijn avonturen en ervaringen vanaf de fiets.

Ik zal met regelmaat nieuwe verhalen enfoto's uploaden zodat je kleine stukken mee kan fietsen. Via de kaart kan je me globaal volgen zodat je weet waar ik me bevind en waar ik ben geweest. Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Alle goeds en leuk dat je meereist!

CIAO CIAO,

Kasper