Gister de eerste kilomters gemaakt. Ik vertrok iets later dan gepland omdat ik samen met Pete, zijn vriend en zijn Portugese couchsurf genoot tot laat in een studencafé hebben gezeten. Om een uur was ik op de rest vooruit gegaan maar toen bleek dat mijn `sleutelpas` het niet meer deed, waardoor ik moest wachten tot Pete terug kwam. Uiteindelijk vertrok ik gister tegen tienen. Het weer was aardig en ik was redelijk snel uit de stad. De N108 langs de Rio Douro bleek echter drukker en ook heuveliger dan ik had gedacht. Ik merk dat ik aardig wat bagage heb... (meer dan dertig kilo) Een afslag naar het Zuiden bleek bijzonder moeilijk te vinden. Pogingen om de weg te vragen kwamen er op neer dat een grote groep Portugesen zich om mij heen verzamelde die geen van allen Engels spraken. De aanwijzingen waren zover ik begreep onmogelijk, ja de autosnelweg naar Castelo de Paiva... Het was inmiddels gaan regenen en ook tijd een slaap plaats te zoeken. Deze was bijna onmogelijk te vinden omdat het nog steeds te stedelijk was. Uiteindelijk doorweekt en koud een slaapplek in een garage kunnen regelen. Het was er klam, koud en lawaaierig van de weg ernaast. Ik heb me lang niet zo eenzaam gevoeld, of misschien nog nooit. Na een van mijn slechtste nachten in de stromene regen dezelfde weg terug gefietst, terug naar het warme hostel! Omdat de voorspellingen voor de volgende week niet veel belovend zijn heb ik besloten iets af te zakken naar het zuiden. Morgen neem ik om negen uur een lange afstand bus naar het zonnige zuiden, Faro. Dit betekend voor morgen een dagje bussen.. Vanuit hier heb ik in Faro een hostel geboekt, als nieuw startpunt en misschien een punt om Noa te ontmoeten. Het valt namelijk niet mee alleen reizen. Het zijn de kleine momenten als je er helemaal doorheen zit die je graag met iemand zou willen delen om de pijn te verzahten. Het is een nieuwe pijn, de pijn van eenzaamheid en daarbij het verdriet van heimwee naar de vertrouwde wereld. De stedelijke wereld kan zo hard en onpersoonlijk zijn als het niet jou stad is en je niet op weg bent naar huis. Gister zo snel mogelijk vergeten en morgen op naar de zonnige Algarve.