Een nieuw verhaal. Vanuit Girona een drukke maar snelle weg naar Figueres genomen. Daar voorbij een kleine route genomen om via een kleine weg de Pyreneën over te steken. In dit gebied zijn de Pyreneën relatief laag en het viel daarom ook alles mee. De natuur was prachtig want ookal liep de route over een kleine pas de uitzichten waren groots, besneuwde toppen en bebosde hellingen. Vanaf Girona dus binnen een dag de grens over gesoken. De weg was tot op Spaans grond gebied geasfalteerd. Daarna stopte de weg officieel maar ging er een klein onverhard weggetje verder. Het was alsof niemand dit ooit passeerde. In het volgende dorpje spraken de mensen. waar ze aan ¨de andere kant¨ geen woord spraken, opeens frans. Het was alsof deze dorpen op de grens niet van elkaars bestaan wisten. Dit was wat mij ook zo verbaasde op de grens van Portugal-Spanje. Geen enkele vorm van contact. In het Franse dorpje in het Frans een plekje geregeld voor de tent, in een tuin onder de dennen. De volgende dag een grote klim gemaakt met prachtig uitzicht en vervolgens haarspeld na haarspeld weer afgedaald. In het eerste grotere dorp, Ceret, een camping genomen om te relaxen en om zo qua kilometers iets over te houden om de volgende dag te fietsen. Op donderdag de 12e de laatste 60km naar Perpignan gefietst, naar het youthostel dat Ivana mij had gesmst. Bij het hostel drie uur moeten wachten totdat het open ging... Vanuit het hostel nieuwe couchsurf plekken geregeld langs de Franse kust. De volgende dag op mijn verjaardag om 12.00uur Ivana met de fiets opgehaald van het vliegveld. Dat was heel biezonder... zo vertrouwd na zo lang tussen vreemden. We hebben een heel leuk weekend gehad en samen in restaurants en barren onze verjaardagen gevierd. Ivana is namelijk de 14e 17jaar geworden. Verder zijn we van het youthostel verhuisd naar een goedkoop maar best aardig hotel dat meer voordelen had. Een heerlijke dag aan het strand gehad en verder door de stad geslenterd. Op maandag om 12.10uur is Ivana terug gevlogen. We hebben een mooie tijd gehad maar daarna weer alleen is dan ook even wennen. Flink op de trappers gaan staan en die avond na 75km lag ik weer alleen in mijn Fortress (naam van mijn tent) in de tuin van een gîte. Bij zonsondergang begonnen vele kikkers ke kwaken en heb ik een prachtige groene boomkikker gezien! Dit moet de mediterrane boomkikker (Hyla meridionalis) zijn geweest. De volgende morgen met moeite op het zadel voor de volgende kilometers richting Montpellier waar ik woensdag op de couch werd verwacht. Die dag, net als daarvoor, langs wijngaarden en landerijen gefietst. Het fietsen hier voelt vertrouwd en het is echt een fietslandschap... veel kleine wegen en heel veel dorpjes. Zo veel dat ze niet allen op mijn kaart staan. Verder zijn er ook veel campings. Het weer is warm (20 graden) en zelfs snachts is het niet meer zo koud. In het warme Franse landschap gister verschillende hagedissen en een slang gespot. Gister na 85km bij een gezin met een grote tuin mijn tent in hun tuin geplaatst. Terug van de boodschappen kreeg ik een schotel met aardappel en worstjes... hoefde ik niet meer te koken. s Avonds kunnen douchen en s Ochtends een kop koffie. Vanochtend vroeg opgestaan om op tijd in Montpollier te arriveren. Met de wind in de rug was ik om drie uur al in Monpollier. Het couchsurf adres is helemaal in het centrum in een geweldig pand met in de cour allemaal planten. Het appartement word gedeeld door Lynn en een andere jongen. Ik ben nu even alleen en kan doen alsof ik thuis ben, heb de sleutel.. Vanavond gaan we uit eten en morgen ik weer verder. Ik ga zo een vriend van Pep bellen die 80km van hier in Ales woont. Als dat toch niet mocht kunnen ga ik morgen richting Avignon. Verder wil ik vanaf Nice de boot nemen en enkele dagen op Corsica gaan fietsen. Ik verwacht nog twee weken langs wijngaarden te fietsen, escargots te eten en mijn billen af te vegen met roze toilet papier. Daarna wacht mij het onbekende Italië. Tot zo ver.... Alle goeds voor iedereen en tot snel.