Ik heb de eerste kilometers in de benen... 28 Januari zijn Noa en ik vertrokken vanaf de wwoof boerderij bij Aljazur richting het haven stadje Sagres, in de punt van Portugal. Vanaf daar zijn we over een klif naar het meest zuid-westelijke puntje van Portugal gefietsts. Vanaf daar heb ik Sagres gefotografeerd, de foto op de welkoms pagina. De kust lijn is geweldig mooi met rood en bruin gekleurde kliffen die meters diep de golven in turen. Vanaf deze kliffen zijn vele mannen met gevaar voor eigen leven aan het vissen. Ik dacht, ´die vissen moeten wel heel bijzonder zijn, als je zo een risico neemt.´ Iets terug in Villo do Bispo bij zeer gastvrije Engelsen de eerste fietsnacht in een bed geslapen. De volgende dag via de, vooral voor ouderen, touristiche badplaats Lagos naar Silves gefietst. Een paar kilometer voorbij Silves in een tuin gekampeerd tussen twee olijf bomen. De volgende dag na een heerlijk ontbijt bij de mensen binnen weer op weg. De route ging globaal naar het Oosten. Een straffe wind en eindeloze heuvels zorgden voor een traag tempo. Het landschap was bijzonder mooi, roze bloesemende amandel bomen en overvolle citroen, sinaasappel en mandarijn boomgaarden. Het weer was goed maar er is niets zo veranderlijk als het weer! In de middag veranderde de lucht in een grijze massa en eindeloze regen stroomde naar beneden. We vonden een slaap en schuilplaats in een oud en stinkend schoolgebouw dat half was omgebouwd tot appartement. Op de vierde fietsdag met stralend weer vertrokken naar de grensplaats Alcoutim. Vanaf daar dachten we per boot of brug de grens rivier te kunnen passeren. Daar aangekomen bleek er geen brug alleen een pond met zeer onregelmatige veerdiensten. De ouderen van het dorp gebaarden dat we aan de waterkant moesten fluiten en zwaaien naar de overkant. Na anderhalf uur zwaaien en fluiten ging er aan de overkant een bootje ter water. Mijn eerste grens overgang, Spanje! Na enkele kilometers in Spanje gekampeerd op een akker met uitzicht tot oneindig. Diezelfde nacht sloeg het weer totaal om. tegen half vier werd de tent steeds kleiner en natter. Er waren haringen los geschoten. De tent stond te veel in de wind waardoor we hem s nachts in de storm moesten verplaatsen. Als er iets is waar je niet op kan rekenen is het het weer, dat is ongelofelijk. Vervolgens twee dagen op grote verlaten wegen door het ´binnenland´ van Spanje gefietst. Oneindig niemands landschap met roodbruine heuvels, struikjes en kleine bomen en daartussen slingerend afval meegevoerd door de wind. Het is nu erg nat maar je ziet dat het normaal erg droog is. Het doet me denken aan Western films. In de omgeving van Sevilla aangekomen is alles vlak. Een natuur route richting Sevilla brengt ons op slechte wegen waar we totaal vastlopen in de dikke kleigrond. Het duurt uren voordat de fietsen weer kunnen reiden en we verder kunnen. Een ontmoeting met twee vrienden uit Sevilla maakt het allemaal gemakkelijker en we kunnen de laatste 30km tot de stad met fietsen in busje meereizen. Hun gastvrijheid is bijzonder en we genieten van heerlijke tapas met rode wijn en kunnen daar ook de fietsen schoon maken. Ze zetten ons af bij een hostel in het centrum en gister avond hebben we samen in hun studenten café gezeten (nou ja.. buiten gestaan in de hash lucht.). We gaan vandaag en morgen Sevilla bezoeken en ik kan uitrusten van de eerste 600km. Vanaf Sevilla gaan we door de bergen naar Ronda en daarna verder tot Malaga. Vanaf Malaga zal ik alleen verder fietsen en gaat Noa met een bus terug naar het Noorden. Tot zo ver bericht van de route Portugal naar Spanje.