Bonifacio-Florence
Dag beste lezers,
Na mijn lange verblijf op Corsica om te revalideren van mijn knie afscheid genomen van dit prachtige eiland. Mijn knie leek redelijk hersteld en ik kon weer normaal lopen en ook stukjes fietsen was geen probleem. Een vroege bus van Bonifacio naar Bastia-haven genomen om zo de drukke en smalle weg langs de oost kust te vermeiden. Vanaf Bastia de vier uur durende ferry naar Livorno, waar ik een couch had geregeld. Op de boot opgetrokken met twee oudere fietsers uit Brussel, leuke en gezellige mensen. Bij aankomst in Livorno moest ik twee en een half uur wachten op mijn couch vrienden die helaas nog een afspraak hadden en niet eerder konden komen. Uiteindelijk werd ik met een camper opgehaald door Luca en Eve, en Nano hun trouwe hond niet te vergeten. Ze waren heel aardig en Luca sprak aardig goed Engels. De fiets ging achter op de camper en we reden naar hun huis in het centrum van de stad, de bovenste etage van een groot pand. Ze waren in de dertig en woonden in een gescheiden deel van t huis van de ouders van Eve. De moeder van Eve was heel hartelijk en deed me denken aan de moeder uit de film La Meglio Gioventu. Een echte Italiaanse oma en volgens Luca de beste kok van Italie. Nina en Mama komen mij de 18e bezoeken in Florence waardoor ik vanaf Livorno veel tijd heb naar Florence te komen. Ik kon langer in Livorno blijven en dat heb ik gedaan. Het was pasen, dat in het katholieke Italie groots en met uitgebreid dineren gevierd wordt. Ik zat dus goed, met de beste kok van Italie en ook Luca een fanathieke kok! We hebben iedere dag uitgebreid en lang gedineerd. Een diner dat nooit ophoud want na het dessert wordt er een grappa, sterk alcoholisch drankje, gedronken, waarna een espresso en een stukje Italiaanse luchtige taart gegeten. Zondag alleen per trein Pisa en Luca bezocht, niet op de fiets route maar zeker de moeite waard gezien te hebben. Met Luca, Eve en hun vrienden naar een concert geweest dat een vreselijk hard rock concert bleek. Na een uur zijn we lachend weg gegaan. Verder met Luca Livorno bezocht en samen naar een jazz concert gegaan dat uitverkocht bleek, waarna we op straat een bier hebben gedronken en lang gepraat hebben. De Italiaanse vorm van uitgaan is erg leuk en speelt zich bijna allemaal op straat af. Je besteld een drankje, kan dan gratis hapjes pakken waarna je op de stoep of op straat gaat staan om te socializen. Uiteindelijk van vrijdag tot dinsdag hun couch gesurfd en een erg goede tijd gehad al soms een beetje verveeld. Op disdag voor het eerst sinds bijna twee weken weer gaan fietsen! De eerste kilometers voelde geweldig, weer terug op de fiets! Helaas voelde ik na 10km iets specefieks terugkomen... een zelfde pijn in mijn knie. Na een paar uur was de pijn geheel terug en moest ik stoppen om het niet te forceren. Ik baalde erg want ook na een rust van bijna twee weken bleek er niets veranderd en hoe lang zou ik nu rust moeten nemen om verder te kunnen? Gelukkig een mooie plek gevonden voor de tent, bij Nederlanders met appartement verhuur in Toscaans landschap. De volgende dag toch rustig gaan fietsen richting een camping 40km verderop. Vanaf daar de volgende dag in 20km naar Florence gefietst. Heel rustig en heel wijnig fietsen is te verdragen maar zodra het zwaarder wordt begeeft de knie het... In Florence een hostel gevonden om twee dagen te wachten op mama en Nina. Ik heb veel na gedacht over HOE NU VERDER? Het is mogelijk dat het na opnieuw een lange rust periode beter wordt maar daar heb ik geen zin meer in. Als ik na twee weken rust nog steeds niet gewoon kan fietsen gaat de lol er af. In je eentje of zonder echt goede contacten, lang op een plek blijven is ook eenzaam. Daarom besloten mijn mooie reis in Florence af te sluiten en vanaf hier het vliegtuig terug te nemen samen met Nina en mama. Het was een zware beslissing maar ik denk dat dit beter is. Ik heb een prachtige drie maanden gehad, die ik nu samen met mama en Nina in Florence ga afsluiten. Ik heb 3960km gefietst, Portugal, Spanje, Frankrijk(Corsica), Italie bezocht en vele bijzondere en leuke mensen ontmoet, die ik nooit meer zal vergen. Ik heb een ticket geboekt en dit betekend dat ik woensdag weer in Arnhem ben.
Tot snel allen, Kasper
Corsica
Vanuit Nice met een geweldig groot schip s'nachts in 8uur naar Bastia gevaren. Op de boot met een jongen uit Parijs gepraat en samen halve liters bier gedronken. Opeen van de bankjes een paar uurtjes slechtgeslapen vanwegen de deining. Om acht uur kwamen we in de stromende regen aanop Corsica. Het deed me denkenaan de aankomst inPorto, grootse verwachtingen van een zonnige vakantie bestemming, die letterlijk in het water vallen. De schoonheid van het eiland deed me echter meteen verbazen. Na een kop koffie met twee backpackers die de beruchte GR20 wilden ¨wandelen¨, maar dat onmogelijk bleek omdat er op de route nog meer dan 3m sneeuw lag, vertrokken enin de regen de ¨Cap Corse¨ rond gefietst. De kustweg was geweldig mooi maar het uitzicht werd belemmerd door laag hangende wolken en de regen. Ik had die nacht niet erg veel geslapen en ik was vrij moe. Daarom op zoek gegaan naar een camping die allen nog gesloten bleken. Aan het einde van de dag doorweekt het enige café'tje in de omgeving binnen gestrompeld. Hier zat een andere doorweekte jongen met backpack naast zich. Hij bleek echter met de mountainbike én backpack een tour te maken. Ook hij zocht een slaapplek en samen met de vriendelijke barvrouw verschillende gîtes gebeld. Die avond hadden we een eigen gîte met keuken en één twee persoons bed op 100m van het café. De volgende morgen was het weer niet bepaald veranderd maar onze kleren waren voor evenweer droog. Samen de kust route vervolgd richting St. Florent. Ondanks de regen was het geweldig mooi en indrukwekkend. In St. Florent had mijn vriend uit Lyon een andere gîte gereserveerd. Het was luxe maar voor het moment een goede uitkomst. Het was erg gezellig en de twee dagen samen voelde heel vertrouwd. De volgende morgen ben ik alleen verder gefietst naar Calvi en ...... terug richting Bastia voor het vliegtuig de volgende morgen. De route naar Calvi was mooi maar zo veel regen! In de regen doemde plots twee andere bepaktefietsers op. Het warentwee jongens van mijn leeftijd uit Frankrijk die voor een paar maanden een ¨petit tour en Europe¨ maakten. Het was leuk deze jongens te ontmoeten en in Italië hadden ze deels een zelfde route gepland als ik. We wisselden elkaarst site's uit om contact te houden en namen afscheid. Ik had de ¨Routard¨ reisgids van mijn vriend uit Lyon overgenomen en een jeugdherberg in Calvi opgezocht. Deze bleek eigenlijk ook gesloten maar het was geen probleem. Vanaf het hostel iets buiten Calvi op de berghelling had je uitzicht op de stad. Erg mooi maar de regen maakte alles een beetje treurig. De volgende morgen ondanks een lichte pijn in mijn linker knie maar omdat het droog was verder gegaan langs een van de mooist kustwegen van Corsica. In de ochtend bleef het droog en washet aangenaam fietsen. Tegen de middag begon mijn knie meer pijn te doen en trok de hemel weer dicht.Na een paar uur in de regen deed mijn knie zo pijn dat ik ben gaan lopen, wetende heteerst volgende dorp op 30km afstand.Ik bevond me in de bergenmet mijn hoofdletterlijk in de wolken. De afdalingenheb ik ¨gefietst¨ en de klimmen gelopen en deels gefietst met eenschoen in de SPD-clips. Uiteindelijk bereikte ik het eerste dorp waar bij toeval een gîte d'etape was. Deze was vanaf die dag open en ik kreeg een bed aangewezen in een kamertje met zes stapelbedden. Het was goed en er was een kleine buiten keuken om eigen maaltijden klaar te maken. Ik voelde me klote omdat ik niet wist hoe lang de pijn in mijn knie, waarschijnlijk een overbelasting, zou blijven. De volgende morgen de eigenaar gevraagd of het mogelijk was tegen inwoning wat te werken.. Dit kon en ik mocht me bezig houden met de douches die vol zaten met schimmel. Ik heb twee dagen verf en schimmel gekrabt en vervolgens de muren opnieuw gewit. Het weer was ondanks een kleine verbetering nog steeds somber. Ik had thuis gesproken en zij hadden me zoals ik zelf ook bedacht had aangeraden de knie goed rust te geven om erger te voorkomen. Ik had via couchsurfing een adres in het zuiden van het eiland Bonifaccio, 150km van waar ik me bevond. Ik belde hemen ik kon komen en te blijven tot mijn knie beter was. De volgende morgen om half zeven met de fiets naar het volgende dorp 15km verderop gegaan om vanaf daar om acht uur de enigste bus te nemen naar Ajaccio en vanaf daar naar Bonifaccio. De bus bleek vrij klein en ondanks dat er ruimte was weigerde de chauffeur mij fiets mee te nemen! De mentaliteit van de Corsicanen is vaak niet erg vriendelijk, stug en nors. Deze vent was wel heel erg!! Na heel erg aandringen en me heel erg opwinden heb ik de fiets zelf in de achterbak gezet om te laten zien dat het paste. Ik moest er voor betalen maar het was goed. Verder heel erg misselijk geworden maar tot Ajaccio overleefd. Daar had ik vijf en een half uur overstap tijd. Deze tijd in de eerste zon sinds tijden doorgebracht. Vanaf Ajaccio naar Bonifaccio was de fiets geen probleem. In Bonifaccio werd ik bij de bus opgewacht door mijn couchsurf vriend Gey en zijn seizoens medewerker uit Ierland, Michael. Gey is eigenaar van een internet-café-restaurant aan de haven en woont om de hoek in een oud en ongelofelijk rommelig appartement. Hij is een persoonlijkheid zoals ik nog nooit ontmoet heb... Hij heeft het uiterlijk van een Harley-Davidson coureur, is homo en op zijn Corsicaans ¨to the point¨. Hij is heel aardig en loyaalmaar je moet hem kennen.. Gey en Michael werken iedere dag van 08.00uur tot 11.00uur waarin Michael van 15.00 tot 18.00uur een pauze heeft waarin we twee keer naar het strand zijn geweest en gister een boot tocht hebben gemaakt langs de prachtige kust. We hebben ookeen onbewoond eiland bezocht waar we één uur konden blijven voordat de boot terug ging. De foto's zeggen genoeg over deze plek. Op de terugweg met de boot een grot in gegaan wat erg bijzonder was. Gey kende de kapitein van de rondvaart en we konden gratis mee. In de tijd dat de anderen werken houd ik me bezig met internetten en aan de bar zitten en vissen! Verder kan ik Gey's scooter gebruiken wanneer ik wil... beetje over het eiland crossen.Dit zijn vrij iedeale omstandigheden mijn knie rust te geven en te herstellen. Het is al een stuk beter en ik hoop vrijdag de 10e de boot te kunnen nemen naar Livorno om vanaf daar de tocht voort te zetten richting Rome. Nog iets over de stad Bonifaccio.. het oude centrum is van Romeinse oorsprong en is gebouwd op de kliffen die van onder hol zijn uitgesleten waardoor de huizen zweven boven de zee. Een geweldig gezicht en een paar foto's waard. Tot zo ver bericht vanuit Bonifaccio, Corsica! Ik wens iedereen alle goeds en hoop jullie snel te zien.
Montpellier-Nice
Een bericht vanuit de Côte d'Azur. Heb gister voor het eerst sinds Perpignan weer de kust bereikt. Het water is hier inderdaad azur blaauw! Dit is echter niet wat ik de hele tijd gezien heb. Vanaf Perpignan ben ik door het binnenland van de provincie Languedoc-Roussillon gefietst. Beroemd van zijn vele wijnen. Vanuit Montpellier met een geweldig couchsurf adres door de Provence mijn route vervolgd naar Avignon. De eerste nacht iets boven Nîmes uitgekomen. Dit door een harde en koude wind vanuit het noorden,¨le mistral¨ dat in Languedoc dialect meesterlijk betekend. Die avond aangeklopt bij een boerderij. Er woonde een ouder echtpaar en vooral de vrouw des huizes vertelde me meerdere malen dat er verderop vast betere plekjes waren. Als ik ergens niet tegen kan is het dat. Ik zei dat als het voor hun geen probleem was het stuk gras voor het huis voor mij voldoende was. Ze stemde in en die avond werd ik na mijn eten boven verwachting uitgenodigd voor hun diner. Ik vertelde dat ik al gegeten had maar ik moest beslist Marie's zelf gemaakte groente soup proeven. Daarna kon ik het Franse kaas dessert ook niet weigeren. Ik kon douchen en daarna kreeg ik de logeerkamer aangeboden. Ik had mijn tent en bedje al gespreid en heb voor de kamer bedankt. De volgende morgen met meneer en mevrouw ontbeten en vervolgens mijn weg vervolgd naar een camping ¨a la ferme¨ niet ver van Avignon. Vlak voor mijn bût, op de rotonde een andere fietser uit Berlijn ontmoet. Rudy was vanaf Marseille vertrokken en op weg naar Parijs. Voor die dag zocht hij ook een slaapplaats en samen hebben we de camping a la ferme opgezocht. Deze werd gerund door een Nederlander met Franse vrouw. Rudy(60) was een wreemde vriend maar erg zachtaardig en had onderandere ook op Sicilië gefietst. In de namiddag hebben we samen het touristische Avignon bezocht. Het is een mooie en oude stad die nog geheel ommuurd is. Verder heeft het een halve brug waar je 4,- voor moet betalen om er op te staan. Ik had er graag even op gedansd maar niet voor vier euro. De foto is speciaal voor Celine. Die avond samen met Rudy op de camping gegeten en daarna koffie gedronken met de eigenaar en zijn vrouw. De volgende morgen naar een couch in Aix-en-Provence gereden. Het was een mooie weg en omdat het zondag was was ik niet de enigste fietser. Vooral het laatste stuk van de route was mooi en rustig. Het landschap is heel wisselend maar de wijngaarden, die net gesnoeid zijn vind je hier overal. In Aix kennis gemaakt met mijn couchsurfster Mary, studente psychologie. Ze was druk met studeren en werken maar ik kreeg de sleutel en had alle vrijheid. De eerste avond samen gegeten waarna ik heel diep heb geslapen. De volgende morgen had Mary college maar kon ik uitslapen. Bij terugkomst samen ¨ontbeten¨ en ben ik het hystorisch centrum van de stad gaan ontdekken. Het is een erg mooi, oud en levendig stadje. Dit omdat een groot deel van de inwonders, net als in Montpellier student is. s'Avonds pannenkoeken gebakken en toen Mary terug was van oppassen gegeten. De volgende morgen om acht uur al op de fiets omdat Mary college had. Het waaide nog steeds stevig maar gelukkig had ik hem in de rug. Met de wind in de rug een prachtig stuk door verschillende natuurgebieden en langs Middeleeuwse dorpjes gefietst, zoals fietsen moet zijn! Uitgeput door het onstuimige weer maar met 105km op de teller een prachtige boerderij gevonden om de tent op te zetten. Dit keer geen koffie of douche... ik zou het haast gaan verwachten. Na een goede nacht de tocht voortgezet in de richting van Nice.In het begin door Mediterraan landschap en samen met de zon precies wat ik me had voorgesteld vaneen rondje Middellandse-Zee. Later op de dag naar het noorden opgeklommen richting de Gorges du Verdon dat ook wel de Grand-Canyon van Europa wordt genoemd. Het was hier koeler en ik fietste vrij vlak over een hoogvlakte omgeven door besneuwde bergen. Net daar buiten op zoek gegaan naar een slaapplaats en na een tweede poging bij toeval een biologisch dynamische boerderij gevonden waar ook verschillende WWOOF'ers waren. Het was geen probleem en heb s'avondseen bio groentesoep mee gegeten en gesprekken gevoerd in het Frans, Duits en Engels, en alles door elkaar.Het was die nacht vrij koud(-6) maar met alle kleren aan die ik had was het goed te doen. De volgende morgenweer afscheid genomen en gefietst naar mijn volgende couch in Nice.Terug op de weg leek het alsof ik me ergens in Zweden bevond... Ik fietste door naaldbos met overal sneeuw veldjes en langs de weg tot soms wel een meter hoog. De sneeuw verdween toen ik een geweldige stuk afdaalde over een kleine weg metprachtig uitzacht. Na de afdaling volgde een steile klim naar ¨Col de Vence¨ waarna ik in een keer afdaalde tot aanNice (de Côte d'Azur). Vanaf decol had ik uitzicht over een groot deel van de azuur blauwe kustlijn en achter mij een laatste blik op de Franse Alpen. Ik kon vanaf half zeven bij mijn couchsurf adres terrecht en had daarom een hele middag aan zee. Ik heb een duik genomen maar het water is nog heel koud. Verder muziek geluisterd in de warme zon en om zes uur het adres van Didiergaan opzoeken. Die avond was er bij Didier, in zijn kleine appartement, een ¨kaart feestje¨. Hier hadden mensen zich op een speciale site voor ingeschreven en zij kwamen allen samen om kaart te spelen. De site heet¨On va partir¨en is in Frankrijk erg populaire, een goed systeem om mensen te ontmoeten en dingen samen te ondernemen. Ik heb die avond een wandeling gemaakt langs de haven en de grote boulevard. De volgende morgen met mijn nieuwe vriend van 62 en zijn ¨pintcher¨ hondje een ticket gekocht: Nice-Bastia(Corsica), voor 25,- vanavond om 23.45uur. Ik kom dan morgen om 08.00uur in Bastia aan. Bij terugkomst op het balkon (5 hoog) in de zon gegeten waarna we een siesta hebben gehouden. Aan het einde van de dag te voet het prachtige oude centrum van Nice bezocht en s'avonds met de brommer naar een theater voorstelling geweest. Het was erg leuk ook al begreep ik t verhaal niet heel goed... Didier kende deze acteurs en na de voorstelling zijn we met zijn allen uit eten geweest en hebben het laat gemaakt. Op de terugweg om 02.00uur met de brommer door Nice gereden en de stad bij nacht gezien. Die nacht best goed geslapen.. Vanmorgen gerelaxt en ben net terug van de kapper, t was zo omhandig... Vannacht dus de boot en dan horen jullie weer van mij als ik op Corsica of misschien wel Italië ben. Vanaf Bastia neem ik namelijk de boot naar Livorno om een stuk drukke Italiaanse kust te vermeiden. Lieve groeten en tot snel...
Girona-Montpellier
Een nieuw verhaal. Vanuit Girona een drukke maar snelle weg naar Figueres genomen. Daar voorbij een kleine route genomen om via een kleine weg de Pyreneën over te steken. In dit gebied zijn de Pyreneën relatief laag en het viel daarom ook alles mee. De natuur was prachtig want ookal liep de route over een kleine pas de uitzichten waren groots, besneuwde toppen en bebosde hellingen. Vanaf Girona dus binnen een dag de grens over gesoken. De weg was tot op Spaans grond gebied geasfalteerd. Daarna stopte de weg officieel maar ging er een klein onverhard weggetje verder. Het was alsof niemand dit ooit passeerde. In het volgende dorpje spraken de mensen. waar ze aan ¨de andere kant¨ geen woord spraken, opeens frans. Het was alsof deze dorpen op de grens niet van elkaars bestaan wisten. Dit was wat mij ook zo verbaasde op de grens van Portugal-Spanje. Geen enkele vorm van contact. In het Franse dorpje in het Frans een plekje geregeld voor de tent, in een tuin onder de dennen. De volgende dag een grote klim gemaakt met prachtig uitzicht en vervolgens haarspeld na haarspeld weer afgedaald. In het eerste grotere dorp, Ceret, een camping genomen om te relaxen en om zo qua kilometers iets over te houden om de volgende dag te fietsen. Op donderdag de 12e de laatste 60km naar Perpignan gefietst, naar het youthostel dat Ivana mij had gesmst. Bij het hostel drie uur moeten wachten totdat het open ging... Vanuit het hostel nieuwe couchsurf plekken geregeld langs de Franse kust. De volgende dag op mijn verjaardag om 12.00uur Ivana met de fiets opgehaald van het vliegveld. Dat was heel biezonder... zo vertrouwd na zo lang tussen vreemden. We hebben een heel leuk weekend gehad en samen in restaurants en barren onze verjaardagen gevierd. Ivana is namelijk de 14e 17jaar geworden. Verder zijn we van het youthostel verhuisd naar een goedkoop maar best aardig hotel dat meer voordelen had. Een heerlijke dag aan het strand gehad en verder door de stad geslenterd. Op maandag om 12.10uur is Ivana terug gevlogen. We hebben een mooie tijd gehad maar daarna weer alleen is dan ook even wennen. Flink op de trappers gaan staan en die avond na 75km lag ik weer alleen in mijn Fortress (naam van mijn tent) in de tuin van een gîte. Bij zonsondergang begonnen vele kikkers ke kwaken en heb ik een prachtige groene boomkikker gezien! Dit moet de mediterrane boomkikker (Hyla meridionalis) zijn geweest. De volgende morgen met moeite op het zadel voor de volgende kilometers richting Montpellier waar ik woensdag op de couch werd verwacht. Die dag, net als daarvoor, langs wijngaarden en landerijen gefietst. Het fietsen hier voelt vertrouwd en het is echt een fietslandschap... veel kleine wegen en heel veel dorpjes. Zo veel dat ze niet allen op mijn kaart staan. Verder zijn er ook veel campings. Het weer is warm (20 graden) en zelfs snachts is het niet meer zo koud. In het warme Franse landschap gister verschillende hagedissen en een slang gespot. Gister na 85km bij een gezin met een grote tuin mijn tent in hun tuin geplaatst. Terug van de boodschappen kreeg ik een schotel met aardappel en worstjes... hoefde ik niet meer te koken. s Avonds kunnen douchen en s Ochtends een kop koffie. Vanochtend vroeg opgestaan om op tijd in Montpollier te arriveren. Met de wind in de rug was ik om drie uur al in Monpollier. Het couchsurf adres is helemaal in het centrum in een geweldig pand met in de cour allemaal planten. Het appartement word gedeeld door Lynn en een andere jongen. Ik ben nu even alleen en kan doen alsof ik thuis ben, heb de sleutel.. Vanavond gaan we uit eten en morgen ik weer verder. Ik ga zo een vriend van Pep bellen die 80km van hier in Ales woont. Als dat toch niet mocht kunnen ga ik morgen richting Avignon. Verder wil ik vanaf Nice de boot nemen en enkele dagen op Corsica gaan fietsen. Ik verwacht nog twee weken langs wijngaarden te fietsen, escargots te eten en mijn billen af te vegen met roze toilet papier. Daarna wacht mij het onbekende Italië. Tot zo ver.... Alle goeds voor iedereen en tot snel.
Morella-Girona
Murcia-Morella
Daarnet mijn hele verhaal kwijt geraakt tijdens het uploaden.... nog maar een keer!
Na mijn hartelijke verblijf bij ¨de vrienden van Marcos¨ stevig door getrapt richting noorden. Na twee dagen aan de overbevolkte en over-gecultiveerde kust terug naar het pure binnenland. De eerste dag 105km gefietst over een lange eindeloze weg met alleen heel soms een auto of trucker die voorbij raasde. Na mislukte pogingen mijn tent in een tuin op te zetten hem tussen de pijnbomen op een ¨cotto privado¨, zoals overal in Spanje, opgezet. Dit uit het zicht van de weg waar ik na een hele dag geen passanten niemand verwachtte. Dat zal je altijd zien... denk je in eenniemandsland te zijn komt er tegen de avond een auto het weggetje opreiden die de pijnboomgaart in steekt. Ik zat in mijn tent te lezen en kon de man vier meter vanaf mijn tent zien, gescheiden door een rei pijnbomen. De man was anderhalfuur bezig paaltjes te plaatsen en is zonder mij op te merken weer vertrokken. Ik zat er al aan te denken hem gedag te zeggen voordat hij mij zou ontdekken. Zo blijft het nog een beetje spannend...Daarna lekker gekookt en toch vredig geslapen. De volgende morgen snel ingepakt en weer op de vrije weg. 110km gefietst door heuvellachtig landschap met soms prachtige uitzichten en doorkijkjes op beboste Bergen. In Requena het goedkoopste hotel (25,-) genomen om op te frissen, internetten en een biertje te drinken. Vanaf daar naar huis gebeld om papa te feliciteren met zijn 50, maar die was er niet. Wel Celine en Ivana gesproken. Ivana en ik gaan onze verjaardagen (13 en 14 maart) samen vieren in Perpignan! Dit betekend dat ik rustig aan kan doen en heb daarom een nog avondtuurlijkere route uitgestippeld. Met meer kronkels, kleiner en dat is fantastisch mooi. Met gemiddeld 70km per dag slingerende berg weggetjes aan het fietsen met de meest geweldige uitzichten. In het landschap doemen soms pittoresque dorpjes op waarvan je je afvraagd wie hier moeten leven.. Het klopt dat in deze oude en¨vergeten¨ dorpjes ook oude en ¨vergete¨mensen wonen.
Het einde van de dag een slaapplaats vinden blijft een spannend moment van de dag. Ik ben iemand die roed vooruit wil plannen en helemaal onbezord zijn over mijn volgende slaap plekje kan ik niet. Het komt altijd goed maar het is nu nog iets dat vaak door mijn hoofd gaat. Na de provincie Murcia en Valencia in de kleinste provincie van Spanje aangekomen: Teruel. Ik heb geslapen in een groot en luxe appartement in Mora de Rubillos, voor de kleine prijs van 20,-. Het landschap hier is mooi en groen, veel bos. Van Teruel naar het meest indrukwekkende stukje van Spanje, Maestrazgo. Ik volg een stuk route uit het boekje van Noa ¨Onbegrensd fietsen van Girona naar Cadiz¨. Dit is leuk en ik kan me inlezen over dorpen, landschap, hoogtes en overnachtings mogelijkheden. Het boekje beschreef dit stuk Spanje als een vergeten stuk, en daar ben ik het helemaal mee eens. Het landschap is enorm ruig, soms droog en uitgestrekt, het doet me denken aan het Atlas geberte van Marokko. Het is hier stevig klimmen en de pasjes volgen elkaar op. De hoogste klim was 1700m en gaf een geweldig uitzicht op het woeste bergland van Maestrazgo met daarin het dorpje Villaroya de los Pinares. Gister gekampeerd op een recreatie terrain in Fortenate, ook een Middeleeuws dorpje in de oneinigheid. De nacht was erg koud vanwegen de grote hoogte en mijn bidon met water was vanmorgen totaal bevroren! Vanmorgen vroeg weer de handen aan het stuur op weg naar een youthostel 3km van Morella. ¨Soms is het reizen beter dan het aankomen.¨ Een citaat uit Zen en de Kunst van het Motoronderhoud dat ik nu aan het lezen ben. Bij een grote afdaling op onverharde weg mijn eerste lekke band opgelopen. Het viel mee en ik was blij dat ik de Kunst van het Fietsonderhoud verstond. De uitzichten vandaag waren ongelofelijk en in het Middeleeuwse dorpje Mirambel een terrasje genomen. Daarnet de laatste kilometres naar het hostel gefietst waar ik zo snel naar terug moet voor het avond eten dat samen met het ontbijt was inbegrepen voor 12,-. Nu in de openbare bibilotheek van Morella. Tot zo ver, er kunnen rare spel fouten in zitten dit komt door de Spaanse grammatical controle in Word.
Groeten,
Kasper
Malaga-Granada-Murcia
In drie dagen ben ik door berg heuvellandschap van Malaga naar Granada gefietst. De eerste dagen echt in me eentje vielen niet tegen maar soms zeker ook niet mee. Op dag drie van drie na een vroeg vertrek een vroege aankomst in Granada. Voor 15,- een erg leuk pensionnetje gevonden dat ik iedereen kan aanraden. De Franse eigenaresse Victoria was erg zorgzaam, rond de tachtig, klein en krom en liep de hele tijd te praten. Deze zorgzaamheid was wel even lekker. De rest van de dag de stad en de moorse wijk Alcaba bezocht. Aan het einde van de dag Natalia ontmoet die op straat aan h zingen was. s´Avonds haar en haar vrienden ontmoet in hun vaste café aan de poort vad de Alcaba. Ik had geinformeerd voor tickets voor het Alhambra maar deze waren niet te reserveren. Daarom de volgende morgen vroeg naar het Alhambra gegaan waar ik in de rij voor de kassaeen gratis ticket kreeg van ee Spanjaard. Het bezoek was erg de moeite waard! Erg bijzonder alleen al die touristen, beschamend. Ze deden zich voor als culturele superhelden... Ik durfde zelf geen foto meer te maken. Na het bezoek aan het Alhambra s´middags met Natalia afsesproken om in de Alcaba het Alhambra na te tekenen. Deze tekeningen verkoopt ze en verder verdient ze geld met zingen, voor daar vrij normaal. Ik heb een heerlijke tijd in Granada gehad. Het weer was goed en de stad was geweldig. Maandag 16 Februari weer op de fiets, voor een eerste etappe Sierra Nevada, richting Orgiva. het eerste stuk plat was niet erg mooi maar de N338 door de Sierra Nevada was prachtig. Hier waren veel amandel boomgaarden die allen roze bloesem droegen. In twee dagen ben ik de Sierra Nevada door gestoken. Het was soms erg zwaar en dan moest het verstand op nul en was het vechten voor iedere meter. Mijn slaapplaatsen waren in Torvizcón in de tuin van een hippie die leefde in een soor loods op palen, en in een hotel in Canjayar. In Canjayar moest ik avond eten kopen maar het winkeltje ging niet open. Ik vroeg ernaar in de Tabacos ernaast waar een jongen(Marcos) voor mij vertaale voor de verkoopster. ¨Nee, ik denk dat hij vandaag even dicht blijft...¨ Dat is nou tipisch Spaans. Marcos die voor mij vertaald had vroeg wat mijn plan was en dat ik bij hem buiten in het dorp iets kon eten en evt. slapen. (had mijn hotel al betaald...). In zijn auto´tje gingen we naar zijn huisje zonder electriciteit in een vallei tussen de sinaasappel bomen. Het was geweldig Marcos te ontmoeten en hij heeft me een adres gegeven voor vrienden in Alcantarilla (Murcia). Woensdag 18 februari met de wind in de rug het laatste stukje van de Sierra Nevada uit gereden terug naar de Middellandse zee. Ik doorkruisde de omgeving van Tabernas waar veel western films worden opgenomen. Het leek of ik Texas doorkruisde... In de dessert mijn eerst Franse fietser tegen gekomen. De routes kruisden elkaar en er was geen mogelijkheid samen op te fietsen. Het was toch leuk eenzelfde fiets avonturier te ontmoeten. Het gaf wat vertrouwen dat ik niet de enige ben, welk gevoel je soms krijgt als je in kleine dorpjes met open mond wordt nagestaard. Na 125km mijn langste afstand tot nu toe, een plekje gevonden op een caravan camping bij een Engles echtpaar aan de Middellandse zee, Villaricos. Eergister vanaf daar langs de kusten over een paar bergen naar Puerto de Mezarrón gefietst. Het landschap is nu al erg droog en het is erg vervuild met afval, eindeloze plastic kassen waar tomaten gekweekt worden en lelijke hotels. Dit maakt het soms wat triest maar ik herken het van afgelope zomer. In Puerto de Mazarrón een caravan camping gevonden. Ben bij een meisje Fiona van 31jaar op de plek bij gaan staan die op haar motor door Europa tourde. Het was gezellig en we hebben samen gekookt. Na het eten kwam ik er achter dat ik mijn jas vanochtend bij het Engelse echtpaar Churly en Ryan in de caravan had laten hangen. Ik was van plan de volgende dag terug te fietsen maar Fiona boodt aan de jas met de motor op te halen. Om 10.30uur de volgende dag had ik mijn jas terug en kon ik verder naar Alcantarilla(Murcia) voor mijn afspraak met een vriend van Marcos, Felix. Het is ongelofelijk hoeveel mensen ik ontmoeten hoe veel geluk ik soms heb. Ik ben soms ook alleen hoor en het is niet altijd geluk... In Alcantarilla na een telefoontje met Felix opgepikt en naar het huis van een vriend van hem en Marcos gegaan. Daar gedouchd eneen eigen kamer gekregen. We hebben verschillende barren en vrienden bezocht die soms een beetje Engels praatte, Felix praat namelijk alleen Spaans, dat de gesprekken erg kort houdt. s´Avonds naar Felix zijn huis, vrouw en dochtertje gegaan waar we hebben gegeten en tot laat hebben gezeten met vrienden en fammilie, die alleen Spaans praatte. Ik spreek nog steeds geen volzin spaans en dat is soms best vervelend. Om 24.00uur weer terug op mijn kamer en morgen kan ik uitslapen. Er is morgen ochtend niemand thuis want de vriend van Felix, Herman is werken. Om half twaalf komt Felix me ophalen en gaan we churros eten. Ik wilde eerst vadaag weer verder maar ik ga nu toch pas morgen. De planning is morgen te vertrekken door het binnenland langs Valencia naar Barcalona en Perpignan.
Ik wens iedereen het allerbeste en over mij geen zorgen. Ben benieuwd hoe het met iedereen gaat en speciaal de (potentiële) reizigers. Dikke zoenen en tot laters.
Sevilla-Ronda-Malaga
Een week geleden zijn we in Sevilla uitgezwaaid en met de wind in de rug vertrokken naar het Zuid-Oosten. Een verregend fietspad en een vol gelopen tunnel zorgde voor enig oponthoudt. Maar na waden door regenwater en modder weer terug op het zadel. Ergens na het lunchen mijn fietshandschoen achterop laten liggen en kwijt geraakt... als het hier bij blijft...Het landschap veranderde van de vlaktes rondom Sevillanaargroene heuvels en later op de dag met uitzicht op besneuwde bergtoppen aan de horizon.Daar ergens moest Ronda liggen, onze volgende bestemming. Een beschutte wild kampeerplaats vinden was door de uitgestrektheid van het landschap erg moeilijk. De vijfde poging bij een boerderij was met half resultaat. We stonden bij een boeren echtpaar langs de oprit waar de vrouw het niet mee eens leek te zijn. De volgende morgen toen ze ons met bewondering uit de tent zagen komen, en ze verbaasd leken dat we de nacht overleefd hadden,was alle argwaan verdwenen en werden we uitgenodigd voor een geweldig ontbijt. De hele keukentafel stond vol, van koffie met koekjes tot toast met vers van het been gesneden ham. Dit zijn de verrassingen die je tegen komt tijdens het reizen. De route ging verder over een voormalige spoorbaan met 22 tunnels die soms en soms ook niet verlicht waren. Dit en een erg glad wegdek veroorzaakte een stevige val waar ik, Noa en een andere mountainbikstergelukkig alleen blauwe plekken aan over hielden. De route was door de zware regenval van de afgelopen weken soms erg slecht, zoals je ziet op de fotowaar de ingang van een tunnel bedolven is met stenen en modder.Het uitzicht was geweldig, valleien olijfbomen, amandel bomen en boven de bergtoppen gieren.Bij eenanderezoektocht naar eenslaapplaats belande we in een huisje in een prachtige vallei dat nog niet geheel was af gebouwd. Van de eigenaar mochten we er slapen enwe kregen de sleutel die we de volgende morgen onder de deurmat terug moesten leggen. In twee dagen, waarvan de laatste dag stevig klimmen, kwamen we in Ronda aan. In Ronda hebben we een dag in een hostel gezeten om de stad te kunnen bezoeken. Het was een geweldige ervaring.Vervolgens via een col van 1200m door de bergen naar Malaga gegaan. De afdalingen waren erg spectaculair en wanneer je omhoog keek kon je de gieren zien vlieven, blijven concentreren dus.. In twee dagen zijn we van Ronda naar Malaga gefietst waar we een couchsurf contact hadden. We werden op het busstation opgehaald en hebben twee dagen de stad kunnen bezoeken. Het verblijf 'op de couch' bij Davide en zijn huisgenoot was erg aangenaam en zo hadden we weer voor twee dagen een nieuw thuis. Vanaf hier heeft Noa vandaag de bus genomen, terug naar de wwoof farm in Tarragonna. Dit betekende datwe na drie weken samen reizen afscheid hebben moeten nemen. Het was moeilijk maar we hebben een mooie tijd gehad en voor mij een perfecte start om nu solo verder te gaan. In Malaga heb ik ook besloten mijn trompet, twee truien en de eerste routekaarten naar huis terug te sturen. Er waren te wijnig momenten om te spelen en het was alles bij elkaar een te groot gewicht hier in de berugen van Zuid-Spanje. Vanochtend door Daviden zijn vriend enthousiast uitgezwaaid met de belofte dat we contact houden. Noa fietste een stuk mee want die moest nog een benziene brander kopen in het centrum. Ik was de stad snel uit en de weg was rustig en ongelofelijk steil. Ik had op de kaart vier peiltjes omhoog zien staan maar had me niet gerealiseert hoe veel dit was. De route naar Colmenarliep van Malaga op zee niveau, naar bijna 1000m boven zee niveau in 12km. Hoe hoger je kwam hoe spctaculairder het uitzicht op Malaga, de Middellandse Zee en de omliggende bergen werd. De route naar Granada is erg zwaar maar het uitzicht op de besneuwde toppen van de Sierra Nevada geven me energie. Het is wreemd weer alleen te zijn maar het is ook een heerlijk gevoel, het is ultieme vrijheid. Na 60km vandaag om half vier vond ik het wel mooi geweest. Ik vond een goede plek bij een Engels gezin in te tuin. De twee jongetjes van het gezinzijn enorm druk en ik was bang dat ze boven op de tent zouden gaan springen. Dit is nog niet gebeurd... Ik heb binnen kunnen douchen, koken en internetten. Ik ga zo terug naar mij tent in de tuin en heerlijk slapen. Ik ben erg moe van de lange avonden in Malaga. Morgen een nieuwe dag in de richting van Granada. Ik heb net een tip gekregen ook de warm water bronnen in de buurt te bezoeken. Verder wacht ik bericht af van couchsurf aanvragen in Granada, het is zo een geweldig systeem! (www.couchsurfing/people/kaspero.com)
Ik ben heel benieuwd hoe het met iedereen gaat en ik wens iedereen alle goeds!
Ook nieuwsgierig naar de nieuwe Messenger? Download 'm hier